Ὁ ἄγνωστος ἐθνολογικὸς χάρτης τῶν Σκοπίων - Ἡ ὁμολογία Ζάεφ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ πλαστῆς ταυτότητας ἀπὸ τὸν Τίτο

Τὴν ὥρα ποὺ Ἕλληνες ὑπουργοὶ καὶ δήμαρχοι προβαίνουν σὲ ἄστοχες καὶ ἐθνικῶς ἐπιζήμιες δηλώσεις γιὰ τὸ ὄνομα τῶν Σκοπίων, ἔρχεται ὁ πρωθυπουργὸς τῆς γειτονικῆς χώρας καὶ ὁμολογεῖ ὅτι ὁ ἐθνολογικὸς χάρτης τοῦ σκοπιανοῦ κράτους εἶναι τεχνητὸς καὶ ἀποτελεῖ προϊὸν ψυχολογικῆς βίας.

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἰστολόγιο Βαλκανικὸ Περισκόπιο (www.echedoros-a.gr), ὁ Ζόραν Ζάεφ στὶς 17 Φεβρουαρίου παραδέχθηκε ὅτι εἶναι ἀλβανικῆς καταγωγῆς καὶ ὅτι ἡ οἰκογένειά του ἀναγκάσθηκε νὰ ἀποδεχθεῖ μία σλαβικὴ ταυτότητα. Εἶπε συγκεκριμένα: «Εἶμαι ὀρθόδοξος ἀλβανικῆς καταγωγῆς, τόσο ἀπὸ τὴ γιαγιά μου ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν παππού μου, ποὺ ἦταν Ἰλλυριοὶ στὴ Στρώμνιτσα καὶ ἀποδέχθηκαν τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου οἱ Σλάβοι, διὰ τῆς βίας κυρίως, μᾶς ἀφομοίωσαν καὶ μᾶς ἐπέβαλαν τὴ σλαβικὴ γλώσσα. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ἀνήκουν στὴν Ἱστορία».

Πόσα μυστικὰ κρύβει, ἄραγε, ὁ ἐθνολογικὸς χάρτης τῶν Σκοπίων; Ὁ Ζάεφ, ποὺ ἀπαιτεῖ νὰ λέγεται ἡ χώρα τοῦ Μακεδονία, μᾶς θύμισε ὅτι στὸ κράτος του ἔγιναν πολλὲς καὶ βίαιες ἀλλαγὲς ταυτοτήτων. Ἡ σημαντικότερη ἐπιβολὴ πλαστῆς ταυτότητας, ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ καὶ σήμερα, πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Τίτο. Ἀπὸ τὸ 1944, ὅποτε ἐπεβλήθη τὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς στὴ Γιουγκοσλαβία, ὁ δικτάτωρ Τίτο ἀποφάσισε νὰ ἐπιβάλει τὴν τεχνητὴ μακεδονικὴ συνείδηση σὲ Ἕλληνες, Σέρβους, Ἀλβανοὺς καὶ Βουλγάρους οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν τὴν περιοχὴ τῶν Σκοπίων, τὴ Βάρνταρσκα Μπανοβίνα (ἐπαρχία τοῦ ποταμοῦ Ἀξιοῦ). Διακήρυξε, μάλιστα, ὅτι ἡ Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας, ὡς ὁμόσπονδο κρατίδιο ἐντὸς Γιουγκοσλαβίας, ἔχει στόχο νὰ «ἀπελευθερώσει» τοὺς Μακεδόνες τοῦ Αἰγαίου (Βόρειος Ἑλλάδα) καὶ τοῦ Πιρὶν (τμῆμα τῆς Βουλγαρίας).

Μὲ τὴν καταπίεση τοῦ μονοκομματικοῦ καθεστῶτος, μὲ τὴν προπαγάνδα καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῆς μυστικῆς ἀστυνομίας οἱ περισσότεροι κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἀναγκάσθηκαν νὰ δηλώσουν «Μακεδόνες» καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ἀλλάξουν τὰ ἐπώνυμά τους. Οἱ Ἀλβανοὶ μουσουλμάνοι δὲν ἀφομοιώθηκαν ἀπὸ τὴν ἀναγκαστικὴ μακεδονοποίηση λόγω τῆς θρησκείας τους. Ὅμως οἱ χριστιανικοὶ πληθυσμοὶ μέσα σὲ μία γενιὰ ἀποδέχθηκαν -ἐκόντες ἄκοντες- τὴ νέα ταυτότητα.

Μία παρόμοια ἀλλαγὴ ταυτοτήτων παρατηροῦμε τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν ἑλληνικὴ Δυτικὴ Μακεδονία. Λίγες χιλιάδες ἄτομα ρευστῆς συνειδήσεως δήλωσαν ἀρχικὰ Βούλγαροι καὶ συνεργάσθηκαν μὲ τὶς γερμανικὲς καὶ τὶς βουλγαρικὲς Ἀρχὲς κατοχῆς. Τὸ 1943, βλέποντας τὴ διαφαινόμενη ἥττα τοῦ Ἄξονος, μεταστράφηκαν ἐν μία νυκτί. Οἱ βουλγαρόφρονες φασίστες ἔγιναν κομμουνιστὲς ὀπαδοὶ τοῦ Τίτο! Υἱοθέτησαν τὸ ὄνομα «Σλαβομακεδόνες» καὶ ἀγωνίσθηκαν ἀργότερα στὶς τάξεις τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ Ἑλλάδος γιὰ τὴν ἀπόσχιση τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης. Τὰ γεγονότα αὐτὰ περιγράφει μὲ στοιχεῖα ὁ καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ Ἰωάννης Κολιόπουλος στὸ δίτομο ἔργο τοῦ «Λεηλασία Φρονημάτων». Τὸ συμφέρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπιβάλλει: α) Νὰ μὴ χρησιμοποιοῦμε τὸν ὄρο «Σλαβομακεδόνες». β) Νὰ μὴν ἀναγνωρίσουμε μὲ τὴν ὑπογραφή μας τὸ τεχνητὸ «μακεδονικὸ» ἔθνος.