Η δίκη παρωδία των Τιράνων κατά των πέντε ηγετών της Ομόνοιας, όπως καθρεφτίζεται στο ομώνυμο βιβλίο

Στις 15 Αυγούστου 1994, την ημέρα της Λαμπρής και της Μεγαλόχαρης, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, μέσα σε μια μικρή αίθουσα του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου των Τιράνων, σε μια ατμόσφαιρα που σ’ έπνιγε, με το θερμόμετρο  ν’ ανέβαινε στα ύψη, 39-40^ο C, με τα παράθυρα κλειστά και τις κουρτίνες κατεβασμένες και κλειστές, χωρίς την παρουσία των ΜΜΕ, εκτός της αλβανικής ραδιοτηλεόρασης, άρχισε η δίκη κατά των «5» κατηγορουμένων ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων εκείνη την ημέρα είχαν αφιερώσει ολόκληρα άρθρα για τη δίκη αυτή.

Η εφημερίδα μας «Η φωνή της Ομόνοιας», ανάμεσα στ’ άλλα έγραφε: «Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ, η μητέρα  που υμνούν οι ορθόδοξοι χριστιανοί θα έχει τη Δευτέρα  μερικά από τα καλύτερα παιδιά της στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Αφού υπέστησαν βαριά βασανιστήρια, οι ηγέτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχουν ν’ απαντήσουν  μπροστά στους νόμους της δικτατορίας του προλεταριάτου του προηγούμενου καθεστώτος, γιατί αντιλήφθηκαν την ελευθερία  με τη δική τους σκέψη και όχι με τα μέτρα του κράτους, γιατί φρόντισαν για τις ρίζες τους, γιατί κοίταξαν στα μάτια  και είδαν ωραίο το μέλλον τους . Θόδωρος Βεζιάνης, Βαγγέλης Παπαχρήστος, Κώστας Κυριακού, Ηρακλής Σύρμος και Παναγιώτης Μάρτος, οι «ελεύθεροι και ωραίοι που ζουν σε κάποια φυλακή» θα οδηγηθούν με δεσμά στα χέρια  στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για να ζητήσουν περισσότερη ελευθερία. Με τα δεσμά στα χέρια αυτοί θα είναι οι ελεύθεροι. Γιατί τίποτε δεν έκαναν  που να περιορίσει την ελευθερία των Αλβανών. Απεναντίας τους οι δικαστές, που σίγουρα θα έχουν αφήσει σε κάποιο γραφείο (όπου πήραν οδηγίες  για τη δίκη φάρσα και τις ανυπόστατες κατηγορίες) τη δική τους ελευθερία. Τη Δευτέρα θα έχουμε τη δική μας δίκη, που η τύχη μας, μας επιφύλαξε να μην τελειώνει ποτέ. Έχει δεκαετίες που συνεχίζεται…»

Ύστερα από τις παράνομες μεθόδους που χρησιμοποιήσαν σε όλη την διαδικασία οι ανακριτές, τη σωματική και ψυχολογική βία που ασκήθηκε κατά των κατηγορουμένων, την απαγόρευση επικοινωνίας   και δικηγόρων κατά το διάστημα της ανάκρισης, την αλλαγή τρεις φορές  της κατηγορίας λόγω  απουσίας στοιχείων για ν’ αποδείξουν την ενοχοποίηση των κατηγορουμένων, ο εισαγγελέας Α. Κελέσι  με βοηθό τον  Γκ. Γκιοκούταϊ διάβασαν το κατηγορητήριο των 36 σελίδων…

Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της 5μηνης ανάκρισης άλλαξε τρεις φορές το κατηγορητήριο και ότι την ημέρα της έναρξης της δίκης αποσύρθηκε  το πρώτο μέρος της κατηγορίας (θανατηφόρο)  μιλούν για προκατασκευασμένο σενάριο, μιλούν για τα μεγάλα έκτροπα  που προετοίμαζαν  κατά της Ε.Ε.Μ. Είκοσι μέρες συνεχίζονταν οι ερωτήσεις  και οι ανακρίσεις για τα γεγονότα της Επισκοπής, για να ενοχοποιήσουν τους «5» την ΟΜΟΝΟΙΑ, την Ε.Ε.Μ. Και η ενοχή  τιμωρούνταν με θάνατο, διότι και ο ίδιος ο Υπουργός Αμύνης της Αλβανίας  στη κηδεία του σκοτωμένου αξιωματικού  στο Αργυρόκαστρο δήλωσε: «Μην κλαίτε. Το αίμα πληρώνεται με αίμα».

Άλλον ένα μήνα συνεχίζονταν οι ερωτήσεις και οι ανακρίσεις  για τις δήθεν προσπάθειες, για να ξεσηκώσουν οι «5» σε ένοπλο αγώνα την Ε.Ε.Μ. για ν’ αποσπάσουμε το Νότιο μέρος της Αλβανίας  και να το ενώσουμε με την Ελλάδα. Και η κατηγορία αυτή αποσύρθηκε.

Το όλο κατηγορητήριο, που προετοιμάστηκε με φανατισμό και που διαβάστηκε  στην αίθουσα του δικαστηρίου, αποτελεί μια προκατασκευασμένη σκευωρία με σκοπό να σβήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ και να ξεριζώσει το ελληνικό στοιχείο από τον τόπο του. Οι 36 σελίδες  του είναι μια προσπάθεια των πιο άρρωστων αλβανικών εθνικιστικών κύκλων  να κατηγορήσουν  όσο μπορούσαν  περισσότερο τους ηγέτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του Ελληνισμού, να τους μπλέξουν στο δήθεν διαμελισμό της εδαφικής ακεραιότητας της Αλβανίας και να τους τιμωρούσαν σε θάνατο, για να συνεχιστούν άνετα οι μετέπειτα εξελίξεις. Κι αφού δεν υπήρχαν τέτοια στοιχεία εις βάρος τους, τότε έβαλαν όλα τα δυνατά τους, έθεσαν σε λειτουργία την εξτρεμιστική τους φαντασία, για να δημιουργήσουν συνταρακτικές καταστάσεις εις βάρος των Ελλήνων, βγαίνοντας έτσι από το αδιέξοδο της πραγματικότητας, γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ, σαν η μόνη νόμιμη οργάνωση των Ελλήνων πάλευε  μαζί με τους Αλβανούς , για δημοκρατία στην Αλβανία.

(Από το βιβλίο «Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ «ΠΕΝΤΕ», ένας σταθμός στον αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού»

Βαγγέλης Παπαχρήστος)